Wat is diaconie?

Diaconie is afgeleid van het Griekse woord diakonia. Het betekent dienst, dienen. Vanaf het allereerste begin heeft de kerk dit als een van haar belangrijkste taken gezien: het dienen van je naaste, van de mensen en van de wereld. Door dienstbaar te zijn aan mensen en aan de samenleving, dichtbij en ver weg, geven de kerken concreet gestalte aan de bijbelse boodschap. In de bijbel geldt niet het recht van de sterkste, maar van de zwakste. Telkens weer klinkt de oproep om samen te werken aan een rechtvaardige samenleving. Het is Gods bedoeling dat de wereld en ieder mens tot zijn recht komt. De kerk geeft daar in het diaconaat, in alle bescheidenheid, handen en voeten aan.

Daarmee volgt de kerk het voorbeeld van Jezus, die zei dat ‘Hij gekomen was om te dienen’, om diaken te zijn. Zijn boodschap had de uitwerking dat er steeds meer mensen door geraakt werden: mensen die anderen, de meest kwetsbaren, wilden dienen, door te helpen en voor hen op te komen.

Het diaconaat, het helpen van mensen, heeft zich door de eeuwen heen ontwikkeld. Overal in het land herinneren de talrijke diaconale gasthuizen, armenbakkerijen, hofjes en weeshuizen aan de hulp vanuit de kerken. Na de tweede wereldoorlog kwamen de diakenen met andere initiatieven, zoals bejaardenhuizen, het maatschappelijk werk en de jeugdzorg. Ook in deze tijd zijn er, ondanks de sociale wetgeving en de daarbij horende voorzieningen nog altijd mensen die aan de rand van onze samenleving een moeizaam bestaan leiden. De diaconie probeert hen te helpen, onder het motto: 'helpen waar geen (andere) helper meer is'.

Behalve het diaconaat, de hulp aan mensen dichtbij, in stad en regio, is er ook het werelddiaconaat. Dat wil zeggen hulp - voor korte of langere tijd - aan mensen elders in de wereld.