Hun verhaal: Meneer Ahmed op het bankje

's Avonds als ik naar huis fiets, zie ik hem schuifelen langs de Hooglandse kerk. Tergend langzaam, met zijn tassen en slaapspullen in de hand. Wil hij hier slapen?

Eerder die week kregen we een berichtje van Buurtbuik, waar meneer Ahmed op zondagochtend vroeg binnen was komen waaien. Na een warme maaltijd vroeg hij om onderdak. Maandagochtend vroeg staat hij voor openingstijd al voor de deur. Een oudere man uit een Oost-Afrikaans land, mèt Nederlands paspoort. Dat dan weer wel! 

Conciërge David smeert een paar boterhammen voor hem en met een kop koffie vertelt meneer zijn verhaal. Dat hij na tien jaar mantelzorg weer terug is in Nederland. Hij herkent Leiden niet meer, zo is de stad veranderd. Zo blijft hij de hele dag zitten in het Atrium. En 's middags kan hij met geen mogelijkheid meer zijn schoenen uitkrijgen, zo opgezwollen en gehavend zijn zijn voeten. 

Openknippen dan maar?

Een dag later zit meneer Ahmed weer in het Atrium, de plek voelt blijkbaar nu al vertrouwd voor hem. Hier kan hij gewoon zijn, zitten, zijn zere voeten ontlasten en het leven aan zich voorbij laten trekken - in een warme ruimte en met een kop koffie. Gesprekken in het Nederlands verlopen meestal goed, dan weer vraag ik me af of hij me wel begrijpt en oogt hij wat verward. Afwezig. Zou er toch meer aan de hand zijn? Licht dementerend? Verstandelijk beperkt? Of doet hij alsof? Cultureel bepaald of in de hoop om zijn hulpvraag extra kracht bij te zetten?

Op donderdagmiddag komt hij op consult bij een van onze medische buddy’s, een gepensioneerd huisarts die onverzekerden en andere thuislozen zonder eigen huisarts beoordeelt en waar nodig doorstuurt naar eerstelijns zorg. De voeten en benen worden vakkundig bestudeerd en meneer krijgt medisch advies. Hij blijft vragen om huisvesting, geeft de indruk inderdaad buiten te slapen en door de dag zijn hele hebben en houwen op sleeptouw te nemen.

Uit navraag bij het loket Toegang van de maatschappelijke opvang blijkt meneer welkom te zijn in de nachtopvang tot de dag van zijn intakegesprek, een kleine week later. Als het SociaalWijkTeam na het weekend belt om een afspraak door te geven voor het aanvragen van een briefadres, is meneer Ahmed alweer een paar dagen buiten beeld bij ons diaconaal centrum.

Een week later komt hij toch weer langs. Op zijn intake bij De Binnenvest heeft hij een negatief uitsluitsel gekregen. Dus op straat. En weer door naar De Bakkerij.

We beginnen weer van voor af aan. Maken een nieuwe afspraak voor een postadres. En spreken af dat hij nu wekelijks langs komt voor een update.

we wachten af!