NieuwjaarsOntmoeting De Bakkerij: Prikkelend en hoopvol

Het was weer een drukte van belang op de jaarlijkse NieuwjaarsOntmoeting van De Bakkerij. Belangstellenden, donateurs, diakenen en sociale partners ontmoetten elkaar onder het genot van een hapje en drankje en luisterden naar de nieuwe plannen en een bijpraatmoment van het Dagelijks Bestuur. De jaarlijkse Broodpenningen werden uitgeraakt en de aanwezigen werden geprikkeld en opgeroepen om hun woede of frustratie bij onrecht vruchtbaar te maken door spreker en activist Rikko Voorberg.

Na een welkom van vice-voorzitter Bert Verweij volgde de uitreiking van de Broodpenningen.

Broodpenningen

De originele Broodpenningen met oorkonde worden jaarlijks uitgereikt als een diaconaal blijk van waardering aan personen of organisaties die zich sociaal en diaconaal inzetten voor Leidenaren en op dit vlak iets bijzonders hebben gedaan.

Dit jaar werden de Broodpenningen overhandigd aan:

Leiden Ongehinderd (voorheen geheten: Platform Gehandicapten Leiden) is een belangenbehartiger voor mensen met een beperking of chronische ziekte. Leiden Ongehinderd zich in voor toegankelijkheid in de breedste zin van het woord voor mensen met beperkingen, denk aan de gebieden als werken, wonen, sporten. Mensen met een beperking worden immers vaak – bewust of onbewust - uitgesloten. Lucia Langerak nam de broodpenning in ontvangst namens Leiden Ongehinderd.

Frans Geurts werd ook een broodpenning toegekend. Hij is al jaren actief als vrijwilliger, voorheen als coördinator en taalcoach bij Gilde Samenspraak dat zich richt op het ondersteunen van anderstaligen. Over de afgelopen vijf jaar is Frans actief als jurist vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk Nederland, waar hij ondersteunt bij zaken zoals asielaanvragen en gezinshereniging.

Hierna volgt een introductie van de spreker Rikko Voorberg door vice-voorzitter Jan van Trigt- waarin Jan benadrukt dat het streven naar rechtvaardigheid en geloof elkaar niet hoeven te bijten, maar elkaar juist nodig hebben, zoals in- en uitademing- waarin hij Stefan Paas parafraseert.

Rikko Voorberg: Een rechtvaardigere samenleving begint bij hoop, woede en moed

Rikko Voorberg begint zijn verhaal met het uitspreken van dank: Dank voor deze plekken, zoals De Bakkerij, in de samenleving: plekken van omzien en hulp.

Waar gaat het om in dit soort plekken en in de menselijke ontmoeting tussen iemand die om hulp vraagt om rechtvaardigheid?

Om er gewoon te zijn. Te zijn met je hart, je ziel, je woede, frustratie, je moed.

Om in en uit te ademen.

Er zijn en te blijven.

Juist als het ingewikkeld, moeilijk is er te blijven.

Juist dan: blijven!

Juist daar waar geloof handen en voeten krijgt- ontdekte Rikko hoe belangrijk en nodig het was. En juist in het publieke domein, met geloof hoop liefde op straat, zoals met 'Rouwen en Vieren'.

Om ruimte te geven aan rouw en niet meteen in de troost schieten.

Ook dat is uithouden.

En dat we op een andere manier kunnen leven, dan 'oog om oog, tand om tand'.

Richtinggevend daarrvoor is de zin van Augustinus: "Hoop heeft twee dochters: woede en moed"

Dat is wat nodig is om op te komen tegen onrecht in in de samenleving.

Bij de dingen waar je pijn in je buik van krijgt als je het ziet op het nieuws. Wat kun je doen? Waar vind je dan hoop? En kun je handelen vanuit een andere houding dan die 'oog om oog'?

Hoop is niet een gevoel wat je nu eenmaal hebt of niet. Het is ook een verantwoordelijkheid. Al is het maar voor de mensen die worden uitgesloten en die geen alternatief hebben dan te hopen op betere tijden. Voor de vluchtelingen die hij onderweg en aan randen van Europa tegenkomt is hoop de levenslijn. Als ze die opgeven, is het afgelopen. Met hen hoor ik te hopen op rechtvaardiger beleid, op een inclusieve maatschappij, op landbezitters en -bewoners die weten dat ze ook maar te gast zijn op deze aarde. Dat soort dingen

Onze wraak zal het stichten van vrede zijn

Zoals de Israelische Maoz Inon die op 7 oktober zijn familieleden verloor bij de aanslag van Hamas. Hij zei: onze wraak zal het stichten van vrede zijn. Ons verzet zal zijn dat we alvast gaan leven zoals waar we op hopen, dat is ons verzet.

Die stem versterken.

Ga je bij jezelf na als er iets gebeurt, tijdens het tot 10 tellen, is mijn woede terecht?

Ga op zoek naar het tegenovergestelde.

"Wie nog geweld gebruikt, is niet boos genoeg"- zegt  Stéphane Hessel.

Dat heeft hem gebracht bij de actie 'We gaan ze halen,' om Nederland te helpen bij het opvangen van vluchtelingen.

Als de ervaring van vluchtelingen ontmenselijking is, dan moet onze reactie het tegenovergestelde zijn: het herstel van menselijkheid zijn. Om na alle procedures en grensovergangen- aan de grenzen van Europa bij deze vluchtelingen op bezoek te gaan, zonder iets van hen te willen, brengen of moeten. In hun vrije tijd even zitten zonder iets te doen. Dat is niet makkelijk, om met lege handen te komen. Maar na de eerste ongemakkelijkheid is de gedeelde ervaring van menselijkheid heel bijzonder.

Om niet direct of meteen met een oplossing te komen, maar om samen op te lopen. Om naast mensen, te staan, in hun rouw rauw. Daar begint zoveel hoop.

Voor 2025 is ons voornemen om de hoop levend te houden te midden van alles. Om aan het werk te gaan met wat er voor handen is. Want hoop heeft handen en voeten nodig, die soms onzeker, soms stevig stappen zetten richting een toekomst van recht, liefde en kwetsbaarheid.

Een mooie opdracht voor De Bakkerij en haar netwerk!