Stilte en tromgeroffel voor vrede

Op vrijdagmiddag 21 september stonden meer dan 70 mensen een uur lang stil op het Stadhuisplein, om met elkaar te overdenken hoe we de vrede op onze aarde gestalte kunnen geven. Bruiloftsgasten wierpen een blik op ons, voorbijgangers bleven even staan, namen een flyer mee, of sloten aan bij de kring.

De Leidse voorbereidingsgroep van de Vredeswake 2012 koos voor het motto: 'Grondstof tot nadenken' en spitste de problematiek toe op de situatie in Congo en de voortdurende conflicten daar rond het delven van grondstoffen, zoals coltan dat in mobiele telefoons, laptops en computers zit. We gebruiken die gedachteloos, maar realiseren we ons wel wat alleen al het winnen van coltan kost aan schending van mensenrechten, verkrachtingen, verminkingen en doden?

Namens de Werkgroepen ZWO en MOV van de protestantse en rooms-katholieke diaconie stak John Bioch een kaars aan. Aan de politiek, de energiebedrijven en ons als consumenten vroeg hij om na te denken: wat mag jouw mobieltje kosten? Hij vroeg om betrokkenheid bij de situatie in de conflictgebieden en om in actie te komen voor de vrede. Vrede is geen ver-van-mijn-bed show. Je kunt je ogen niet sluiten voor oorlog en geweld. Grondstoffen moeten niet langer grond zijn voor conflict, maar wereldwijd een bron van vrede. Inspirerend tromgeroffel op de djembé van Mwanjay uit de Congo werd afgewisseld door een gedicht en een oecumenische vredesgebed.

Ton Snepvangers van De Bakkerij belichtte expliciet de noodsituatie in Congo, waar de enorme rijkdom aan grondstoffen van zegen tot vloek werd. Hij riep op om de grondstoffen op een menswaardiger manier te delven en te zoeken naar groene alternatieven. Om de opbrengst van delfstoffen niet te gebruiken voor wapens, maar voor armoedebestrijding. Zo stonden we -ook hand in hand- samen stil bij de slachtoffers, als teken van verzoening, de zorgen delend. En intussen vlogen (vredes?-)duiven om ons heen...